Rozmowy z psychopatami - w otchłani zła Christopher Berry-Dee

Rozmowy z psychopatami w otchłani zła to już kolejna część kryminologa śledczego Christophera Berry’ego-Dee. Myślałam, że część "Najgorsi na świcie" była ostatnią, ale ukazała się kolejna część, co mnie bardzo cieszy, bo lubię styl pisania autora oraz to, że nie owija nic w bawełnę.

Jeżeli chodzi o moje wykształcenie to jestem po resocjalizacji więc takie tematy nie są mi obce. Bardzo lubiłam kryminalistykę na studiach, ale też ciągnęło mnie do psychologii więc może dlatego książki autora są dla mnie tak bliskie. 

„Owinąłem taśmę klejącą wokół jej ust i nosa i patrzyłem, jak dusi się na śmierć… potem wróciłem do pracy”.

~ Były pułkownik David Russell Williams z Królewskich Kanadyjskich Sił Powietrznych, 2010

Christopher Berry-Dee, autor bestsellerów, powraca z książką, w której jeszcze bardziej zagłębia się w świat psychopatów. Tym razem analizuje psychikę i sposób działania zarówno seryjnych zabójców, których poznał osobiście, jak i zbrodniarzy, którzy przeszli do historii kryminologii.

Autor przedstawia historie sadystycznego mordercy Petera Kürtena zwanego „Upiorem z Düsseldorfu”, pułkownika Davida Russella Williamsa z Kanadyjskich Sił Powietrznych, brytyjskich zabójców seksualnych Johna Christiego i Nevilleʼa Heatha, a także innych równie mrocznych postaci.

To nie jest książka dla osób o słabych nerwach, jest jednak niezaprzeczalnie fascynująca. Ukazuje potworne zbrodnie, które można popełnić, pozostając niezauważonym. Choć ich czyny wydają się tyleż niezrozumiałe, co przerażające, psychopaci mogą być bliżej, niż się nam wydaje…

Często zastanawiamy się skąd się biorą psychopaci? Oni są wśród nas i to nawet bliżej niż myślimy. Nie raz słyszy się o brutalnych morderstwach, a z wypowiedzi bliskich i znajomych wynika, że wydawał się taki spokojny i poukładany. Ludzka psychika jest jeszcze nieokryta, ale lubię to, że autor jest bardzo szczegółowy w swoich opisach. Nie upiększa sytuacji, ale przedstawia bardzo drastyczne szczegóły i zagłębia się w największe zakamarki psychopatycznych umysłów. 

Książka nie jest odpowiednia dla wrażliwych osób, ale również tych z bardzo dużą wyobraźnią. Autor opisuje zbrodnie w taki sposób, że łatwo sobie dane sytuacje zobrazować. Ja mam dość dużą wyobraźnię, ale zarazem lubuję się w kryminałach i thrillerach, dlatego autor trafia w mój gust. 

W tej części pojawiło się więcej "bohaterów", ponieważ w poprzednich częściach niektóre nazwiska pojawiały się ponownie, a autor dodawał nowe fakty o nich. Tutaj dosłownie ze 2 nazwiska się powtórzyły. 

Książka bardzo dobrze zwraca uwagę na to, że każdy może być psychopatycznym mordercą i nie dowiemy się o tym wcześniej niż po popełnionej przez niego zbrodni. Większość z osób opisywanych w książce ma tak spaczoną psychikę, że ciężko sobie to wyobrazić, że stało się to naprawdę.